اشنایی با گویش کوهمره


کوهمره کاکایل خوش اندی

یادباد آبادي سرسبز ایل/ مردمان خوب و یكرنگ و اصیل/نان و دوغ و پونه و كشك و كره/ آغل بزغاله و میش و بره/ كاش برميگشت دوباره مشك دوغ/خسته ايم از دوره رنگ و دروغ!



 

 

 

 

 

 
در منطقه کوهمره، گویش ویژه کوهمره ای وجود دارد و بیشتر اهالی، با این گویش که برخی از ویژگی های باستانی راداراست، سخن می گویند. اهالی کوهمره را نمی توان لر دانست، زیرا اولاً گویش آنان لری نیست و ثانیاً عضویت یا پیوستگی نژادی با شهرستان های لر نشین مانند ممسنی و لرستان ندارند. بنا به دلایل متقن تاریخی و اسناد مستدل و مکتوب و اشارات برخی از زبان شناسان داخلی و خارجی، بی گمان گویش کوهمره ای، ادامه گویش ایرانیان باستان بویژه زبان ساسانیان است. پس بجاست که گویش آنان را با نام واقعی آن، کوهمره ای دوسیرانی بنامیم.

 

 

سکندرامان الهی در کتاب قوم لر، به این نکته اشاره نموده است که برخی از طوایف کوهمره، از زمان های باستان دراین منطقه، سکونت داشته اند. گویش آنان، برخی از ویژگی های باستانی را حفظ کرده است.

 

 

کاوه بیات در کتاب شورش عشایر، از گویش کوهمره ای، به نام گویشی از گویش های تاتی نام برده است.

 

 


در گویش‌ دوسیرانی واژه‌های فارسی باستان، اوستایی و پهلوی دیده می‌شود كه بازمانده صرف زبان پهلوی هنوز هم رایج است.
گویش دوسیرانی از قدیمی‌ترین گویشهای استان فارس است كه به وضوح صرف و نحو دستور زبان پهلوی ساسانی هنوز در آن استعمال می‌شود.

 

 

 

 

 

ویژگی‌های دستوری

برای ساختن فعل جعلی بعد از بن مضارع شناسه (ی) به كار می‌رود كه بازمانده ist زبان پهلوی ساسانی است .
ترسید؛ ترسی tersi
كه در زبان پهلوی ترسِست (tarsist) بوده است.

صرف فعل گذشتۀ خوردن در گویش دوسیرانی:
ماضی ساده:
من ؛ ام خه om-kha

تو ؛ اُت خه ot-kha

او؛ اش خه osh-kha

ما ؛مو خهmoo-kha

شما ؛ تو خه too-khoa

آنها؛ شو خه shoo-kha

 

 


ماضی استمراری:

 

 

ام می خه

 

 

ات می خه

 

 

اش می خه

 

 

مو می خه

 

 

تو می خه

 

 

شو می خه

 

 

 

 

 

ماضی نقلی:

 

 

ام خردن

 

 

ات خردنه

 

 

اش خردن

 

 

مو خردن

 

 

تو خردن

 

 

شو خردن

 

 

ماضی بعید:

 

 

ام خردسا

 

 

ات خردسا

 

 

اش خردسا

 

 

مو خردسا

 

 

تو خردسا

 

 

شو خردسا

 

 

ماضی ابعد:

 

 

ام می خرده بدسا

 

 

ات می خرده بدسا

 

 

اش می خرده بدسا

 

 

مو می خرده بدسا

 

 

تو می خرده بدسا

 

 

شو می خرده بدسا

 

 

حال ساده:

 

 

می خورم

 

 

می خوره

 

 

می خوه

 

 

می خوروم

 

 

می خوره

 

 

می خورن

 

 

آینده:

 

 

ام ما بخورم

 

 

ات ما بخوره

 

 

اش ما بخه

 

 

مو ما بخوروم

 

 

تو ما بخوری

 

 

شو ما بخورن

 

 

امر:

 

 

بخو

 

 

 

 

 

نهی:

 

 

نخو

 

 


حرف «ب» كه در آخر كلمات چند حرفی فارسی بعد از «الف» بیاید و ساكن باشد در گویش دوسیرانی بدل به «واو» می‌شود.

خواب؛ خو xow

آفتاب؛ افتو aftow

دوشاب؛ دوشو doshow

كلمات دو حرفی كه حرف آخر آنها «ب» است به «واو» تبدیل می‌شود.

شب؛ شو sow

آب؛ او ow

تلفظ a در آخر واژه‌ها به جای h صامت در اصل پسوند ag فارسی میانه بوده كه g افتاده و a هنوز تلفظ می‌شود. به عنوان مثال:

خانه را خانگ xana می‌گفته‌اند.


علامت استمرار

برای ساختن فعل زمان حال به جای علامت استمرار «دارد» پیشوند هی hey یا اسی asey به كار می‌رود.

دارد می‌نویسد؛ هی می‌نویسه asey/hey minevise

 

 

یا آسی می نویسه....یعنی کم کم شروع به نوشتن کرده

 

 

اشما یا اشمیا بنویسه...می خواد بنویسه 

منفی كردن افعال

برای منفی كردن افعال، حرف نفی نه را قبل از اسم یا صفت می‌آورند و فعل معین حذف می‌شود.

من بلد نیستم؛ مه نه بلدم mo na baladam

باید توجه داشت این نه كه برای منفی كردن به كار می‌رود فقط جلو افعال معین (است و هست) قرار می‌گیرد.(لازم است ذکر کنم شورابی ها می گن مه نمی دنم یا مه بلد نیسم) 

حرف «را» كه نشانه مفعول بی واسطه (مستقیم) است همچون گویش بوشهری وجود ندارد و به جای «را» كو به كار می‌رود.

كتاب را بده؛ كتابكو هاده ketaba kue hade

دفتر را بیاور؛ دفتركو اسبا daftara kue osba

دراینجا کوهمره شوراب به جای کو فقط و را می آورند ...مثلا دفترو باره>>دفتر(معرفه) را بیاور

علامت جمع

در گویش شورابی بجای علامت جمع كه «ها» است، الو مورد استفاده قرار می‌گیرد.

كتاب‌ها؛ كتابلو ketabal
درخت‌ها؛ درختلو derakhtal

 

 


اکثر واوها به ای «I» تبدیل می‌شود.
بود؛ بی bi
دود؛ دید did




در لهجه شورابی هنگام صحبت كردن واژه‌ها و اسامی را معمولا خلاصه می‌كنند و برای خلاصه شدن كلام همیشه چند حرف آن افتاده و مختصر می‌شود.

 

 

مثال:

 

 

محمد حسن= مح سن

 

 

محمد حسین=مح سین

 

 

ارغوان= اغری

 

 

سلطنت= سلی

 

 

قدرت اله = (قری)

 

 


در گویش شورابی «ن»های آخر كلمات ادا نمی‌شود. مثلا به نان «نو» می‌گویند.
نان؛ نون

 

 

دوسیران؛ دوسورو Dosorou

 

 

شوراب "شوراو

در گویش دوسیرانی همچنین جلو افعال یك «ها» یا«وا» اضافه می‌شود.
بکن: واکن vakan
بده؛ هاده hade

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

برخی از واژگان اوستایی، باستانی و پهلوی ساسانی در گویش دوسیرانی:قسمت های قرمز شده در زبان امروزی مردم کوهمره سرخی قسمت شوراب تا حالا نشنیدم  ولی شاید تعدادی ازاونها باشه که من نمی دونستم وقرمز کردم.به هرحال قسمت های مشکی کاملا رایج است وبه طور  وروزمره به کار می برند

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اشکهل Eshkahl یعنی: صدای برخورد موجود زنده با کوه یا سنگ

 

 

 

 

 

 

 

ا گا اندن Aga-andan یعنی: آمادۀ شخم زدن، سفت شدن گل باران یا آب خورده

 

 

 

 

اور Awr یعنی: ابر

 

 

 

 

 

ایناق Eynagh یعنی: سرحال، باشکوه،

 

 

 

 

باهنده Bahondah یعنی: پرنده

 

 

برم Borm یعنی: ابرو

 

 

برهدن Borhedan یعنی: بریدن، از نفس افتادن

 

 

بلی بلی Belibeli یعنی: سوسو کردن نور

 

 

 

 

 

بشکدن Boshkedan یعنی: عاشق شدن

 

 

 

 

بو سمارک Boosomarak یعنی: بوی چیزهایی مثل گوشت و تخم مرغ و...

 

 

بونه Boonah یعنی: دکه، جایگاه

 

 

پره Pera یعنی: دوک

 

 

پریزه Periza یعنی: بقچه ای که در آن چیزهایی مثل داروهای محلی نگهداری می شود.

 

 

تاپندن Tapondan یعنی: حمله کردن

 

 

ترزندن Terzondan یعنی: سوزاندن مو

 

 

 

 

 

تلندن Tolondan یعنی: سوراخ کردن

 

 

 

 

 

 

 

تلواسه Talwasah یعنی: نگرانی، دلهره

 

 

 

 

 

 

 

تمبرک Tambarak یعنی: مسخره، طنز

 

 

 

 

تنخا Tankha یعنی: چارپا وبیشتر برای جنس ولی برای الت..ی هم بکار می رود

 

 

پشک Peshk یعنی: پخش شده

 

 

پتور Patoor یعنی: پخش شده

 

 

 

 

 

پرماسندن Pormasondan یعنی: خرد کردن نان تیری و ...

 

 

 

 

پس Poss یعنی: پسر

 

 

 

 

 

پودون Powdoon یعنی: روال عادی

 

 

 

 

 

 

 

پهکدن Pahkedan یعنی: ترسیدن

 

 

 

 

 

 

 

جمبازه Jambazah یعنی: بالا و پایین پریدن

 

 

 

 

جمندن Jomondan یعنی: پرت کردن وبیشتر برای تکان دادن بطری یا مشک برای به هم خوردن و یا برای نعره زدن برای کره گیری نیز به کار می رود

 

 

 

 

 

جو Joo یعنی: جدول

 

 

 

 

 

 

 

جیزما Jizma یعنی: زجر

 

 

 

 

چلندن Charrondan یعنی: چلاندن

 

 

 

 

 

چرز Charaz یعنی: خوردن تخمه و سایر آجیل ها

 

 

 

 

 

 

 

چهسدن Chahsadan یعنی: نشستن

 

 

 

 

چیل Chil یعنی: لب

 

 

خاشت کردن Khasht-vakandan یعنی: نشخوار کردن

 

 

خپاخپ Khepakhep یعنی: ناگهانی

 

 

 

 

 

خرندن Khorrondan یعنی: حمله کردن، شبیخون زدن

 

 

 

 

دالنجه Dalenja یعنی: گلاویز شدن

 

 

ددکو Dedakoo یعنی: دختر

 

 

 

 

 

دکدن Dakedan یعنی: لرزیدن

 

 

 

 

 

 

 

دکندکا Dakandaka یعنی: رسوایی

 

 

 

 

دلندن Dalondan یعنی: نشت کردن

 

 

دهت Doht یعنی: دختر

 

 

 

 

 

دیپ Dip یعنی: دیو

 

 

 

 


نظرات شما عزیزان:

mozhgan
ساعت9:21---13 مهر 1392
jaleb bud.vali bazi kalamat che sangin o sakht bud

لیلامرادی پور
ساعت19:04---24 خرداد 1391
عالی بود آقا حمید .اگه ساز نقاره هم بذاری چی میشه.

لیلامرادی پور
ساعت19:02---24 خرداد 1391
عالی بود راسش من می خواسم یه کتاب در این مورد چاپ کنم که نشد

مهسا
ساعت1:13---22 اسفند 1390
خیلی باحال بود دوست داشتم البته من زبان جروقی رو کامل بلدم؛
پاسخ:سلام قابل شما رو نداشت


نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






برچسبها: کوهمره
نوشته شده در چهار شنبه 8 / 12 / 1390ساعت 19:5 توسط حمید مرتضایی|